Geconfronteerd met het veeleisende en uitdagende werk van eerstelijnswerkers, gingen de auteurs van dit boek op zoek naar een geschikte methodiek. Omzwervingen door verschillende therapeutische modellen brachten hen bij de contextuele familietherapie van Ivan Boszormenyi-Nagy. Die therapie leunt het best aan bij hun praktijk als welzijnswerkers. Onvermijdelijk bepaalde het contextuele denken hun dagelijkse werk. In een eerste deel beschrijven de auteurs de omschakeling van het therapiemodel naar een model voor welzijnswerk. In een tweede gedeelte beschrijven zij de drie ankers voor het methodische denken: het correcte gebruik van de vier dimensies, de meerzijdige partijdigheid als houding en het gebruik van het genogram als werkinstrument. In beide delen wordt de theorie telkens getoetst aan de ruime praktijkervaring van de auteurs. Dit boek combineert tien jaar contextuele ervaring met opleiding geven en krijgen. Het is een handboek waarin (toekomstige) welzijnswerkers heel concrete handvatten krijgen om enthousiast én kritisch aan de slag te gaan met het contextuele denken.